De eerste keer

Tijdens mijn dagelijkse wandeling over het strand, zie ik altijd wel iemand die in zee zwemt. Weer of geen weer. In de zomer én in de winter. Vroeger keek ik deze mensen altijd vol ongeloof aan. Vooral omdat ze zo sereen de zee inliepen. Alsof de kou hen niet raakt. Ik vond dat altijd bewonderenswaardig, maar vroeg me af :‘hoe kun je zwemmen in dat ijskoude water’. Ik sliep zelf van oktober tot en met mei altijd met sokken aan, had koude handen en ging nooit zonder muts naar buiten. Maar toen mijn man het boek van ‘Iceman’ Wim Hof had gelezen en regelmatig ging zwemmen, werd ik nieuwsgierig of ik dat ook zou kunnen.

Energieker en fitter

In zijn boek legt Hof uit welke positieve invloed de kou op je zenuwstelsel en immuunsysteem heeft. Helemaal in combinatie met ademhalingstechnieken. Het helpt je om je energieker en fitter te voelen. Uit Fins onderzoek blijkt ook dat regelmatig in koud water zwemmen goed is voor je humeur en stress en vermoeidheid vermindert. Het is dus eigenlijk een heel goed ‘medicijn’ tegen allerlei lichamelijke en geestelijke klachten en nog gratis ook. Ik besloot er voor te gaan.

De eerste keer

Op papier vond ik het heel aantrekkelijk klinken, maar de avond voor mijn eerste duik, deed ik geen oog dicht. Schoorvoetend liep ik richting de zee, tot ik ineens een soort ongekend zelfvertrouwen kreeg. Ik trok mijn kleren uit, rende op een drafje het water in en dook in een golf. De ademhalingstechnieken die ik mezelf had aangeleerd, was ik vergeten. Terug op het strand, voelde ik me euforisch en besloot gewoon nog een keer de zee in te gaan. Het ijskoude water had een behoorlijke stressreactie veroorzaakt, waardoor ik waarschijnlijk zo veel endorfine en adrenaline had aangemaakt, dat ik volledig overmoedig was.

Rustig opbouwen

Bibberend van de kou, dacht ik op de terugweg naar huis nog, ‘dat ik dit vaker zou moeten doen’. Maar de volgende dag was ik gigantisch verkouden. Een beetje het tegenovergestelde van wat ik had willen bereiken. Ik was dus ‘iets’ te hard van stapel gelopen en durfde eigenlijk niet meer. Tot ik besloot om wat begeleiding te zoeken bij mijn man en een vriendin die dit dagelijks doet. Ik begon met koud afdouchen, in combinatie met ademhalingsoefeningen en bouwde de tijd in de kou langzaam op. In de weken die volgden, merkte ik een verschil. Ik had het overdag en ’s nachts veel minder koud. En twee weken geleden, wist ik dat ik klaar was voor een duik.

Een mooie dag

Het is een mooie dag, maar de zee is met 11 graden nog behoorlijk fris. Als ik mijn teen in het water steek, hoor ik in mijn hoofd de stem van mijn vriendin: “rustig blijven ademen en omarm de kou.” Na een paar seconde tintelen mijn voeten alsof ik door scheermesjes loop, maar daarna wordt alles rustig. Ik negeer de golven die tegen mijn buik aanslaan en focus me op mijn ademhaling. “Ik kan dit”, praat ik mezelf moed in. Ik laat me zakken en zwem een golf tegemoet. Totdat ik mijn ademhaling voel versnellen en weet dat het tijd is om om te draaien.

Een mengeling van trots en ongeloof

Terug op het strand sla ik een handdoek om me heen. Trek mijn zwempak snel uit, droog mezelf af, trek warme kleren aan en doe een muts op. Mijn huid is rood van de kou en ik voel een mengeling van trots en overwinning. De energie stroomt op volle kracht door mijn lichaam. En nu weet ik het zeker; als ik dit elke week een keer doe, kan de verwarming de komende winter wel een paar graden lager.

BinnensteBuiten en het platform hetkanWEL delen hun missie om zoveel mogelijk mensen te inspireren om op een toegankelijke manier bewuster te leven. Wyke en Asceline gidsen ons in de vorm van een tweewekelijks column door de de wereld van duurzaamheid.