'Deze vraag staat symbool voor het gebrek aan ruimte voor spontaniteit in ons leven.'
Dat ongemakkelijke gevoel heeft niets met de vriendin te maken - die wil ik dolgraag zien - maar wel met het feit dat we al maanden proberen om iets af te spreken. Dat we een kilometer of 100 uit elkaar wonen, allebei werken, meerdere kinderen met bijbehorende schema’s en ook nog andere vrienden hebben, vind ik een legitieme verklaring voor het uitstel. Toch voelt het als falen. Deze vriendschap staat namelijk symbool voor het grote gebrek aan spontaniteit in mijn leven.
Meer ruimte voor mezelf en grip op mijn agenda
Meer vrijheid en ruimte voor spontaniteit was ooit de reden om voor mezelf te gaan werken. Het leek me ideaal om eigen baas te zijn. Ik zou eindelijk grip hebben op mijn agenda. Dat betekende natuurlijk hard werken, maar ook lange vakanties, spontane uitjes naar een museum of naar het strand, tijd om na school thee te drinken met mijn kinderen en af en toe gewoon te nietsen. Ik wilde minder plannen en meer genieten. Een naïef beeld? Zeker, want de praktijk bleek weerbarstiger.
Het neveneffect van mijn spontane ‘lifestyle’
Door mijn nieuwe, ‘spontane’ lifestyle zei ik overal ‘ja’ op. Al snel sprak ik met ‘Jan en alleman’ af, maakte gekke tripjes, knoopte in winkels gesprekken aan met wildvreemden en kwam in contact met verrassende, nieuwe klanten. Dat ging een tijdje ‘goed’ en was zelfs heel stimulerend, maar gaandeweg kwam ik erachter dat er toch iets niet klopte.
Mijn vrienden hadden namelijk wel strakke agenda’s en konden helemaal niet ‘spontaan’ met mij afspreken. De tijd die ik graag met hen wilde doorbrengen, vulde ik steeds vaker met werk of met ontmoetingen die me weinig energie opleverden. Een onbedoeld neveneffect van mijn hunkering naar vrijheid en spontaniteit.
Spontaniteit valt toch te plannen
Ik besloot dat het tijd werd voor een andere aanpak. Wat vond ik nou echt belangrijk? Het antwoord was simpel: tijd voor de mensen die ik lief vind. En de enige conclusie die ik kon trekken, was dat ik naast mijn werk, ook spontaniteit en sociale afspraken vaker moest gaan inplannen. Ik weet het, dat klinkt allesbehalve avontuurlijk, maar ik ontkom er gewoon niet aan. Het gevoel van geluk dat ik krijg van echt contact, vind ik blijkbaar toch meer waard dan het vasthouden aan een idee van vrijheid.
Dus ik app mijn vriendin drie data waarop ik in de komende twee weken kan afspreken, druk op verstuur en plof weer op de bank. Nu even tijd voor mezelf.
PS. De volgende vijf punten helpen me bij het maken van keuzes. Misschien heb jij er ook iets aan.
- Prioriteiten stellen
Regie over je eigen leven is belangrijk, maar dan moet je wel weten wat je wel en niet wilt. ‘Ja’ zeggen tegen het een is ‘nee’ zeggen tegen het ander. Als je je daar bewust van bent, wordt het gemakkelijker om te kiezen voor wat jij echt belangrijk vindt.
- Sociale afspraken
Afspraken met vrienden maak ik wel over twee weken. Niet over drie maanden. Dat vind ik te ver weg en dan laat ik het maar even.
- Schuldgevoel uitschakelen
Als het gewoon even niet lukt om met iemand af te spreken, dan probeer ik me daar niet schuldig over te voelen. Een goede vriendschap overleeft dat wel. Bij ramp en tegenspoed sta ik wel meteen op de stoep.
- Deadlines en down time
Deadlines inplannen is heel normaal. Down time is ook verstandig. Bijvoorbeeld om te nietsen of juist om even lekker te sporten. Die down time is bij mij nog vaak een vangnet voor te strakke deadlines, maar ik boek langzaam vooruitgang om dat te veranderen.
- Geniet
Geniet van je leven en neem jezelf niet te serieus. Dat ik af en toe gek word van mijn eigen schema’s heb ik alleen maar aan mezelf te danken en motiveert me om er iets aan te doen. Met vallen en opstaan. Dat dan weer wel.
BinnensteBuiten en het platform hetkanWEL delen hun missie om zoveel mogelijk mensen te inspireren om op een toegankelijke manier bewuster te leven. Wyke en Asceline gidsen ons in de vorm van een tweewekelijks column door de de wereld van duurzaamheid.
